Διθυραμβικές Ραψωδίες

αφιέρωση 

Στους ρομαντικούς και ονειροπόλους Ποιητές

πρόλογος

Τι είναι ποίηση;

Πως ποιούν οι ποιητές;

Τι ποιούν;

Ποίηση είναι η λαχτάρα της ψυχής  για κάτι μακρινό, ένα  απροσδιόριστο αρχέγονο κομμάτι  της ζωής. Αυτό που κάποτε  ήμασταν  δύο σε  ένα  ΕΜΕΙΣ.

Οι ποιητές είναι προωθημένοι δρομείς που ανιχνεύουν και αναγγέλλουν την ευδοκία μιας χαρμόσυνης επιστροφής.

Είναι λίγα τα ποιήματα που έχω γράψει και έχουν αναβλύσει μέσα από   σύγκρουση  των στοιχείων   μιας αρχέγονης πνοής. Σε στιγμές μεγάλης σιωπής,  εν τη μεγάλη ενότητα τους.

Είναι λίγα τα σύγχρονα ποιήματα που μου αρέσουν  σε ματωμένα φεγγάρια, αν και πολλοί οι ποιητές. Συνήθως έχει μεγάλη σημασία για μένα, ο στίχος της πρώτης και της τελευταίας στροφής.

Ο λόγος είναι, η πτώση της ενέργειας που οδηγεί στην πτώση των ποιητών και την αύξηση της εντροπίας μέσα από ένα εκφυλισμένο τρόπο ζωής. Και είναι η πτώση του λόγου στην αύξηση της κρίσης της χρηματοπιστωτικής.

Λίγοι είναι οι ποιητές σήμερα  που θα μπορούσαν να κρατήσουν το ξίφος της δύναμης σε ποίηση  πένας απελευθερωτικής.

Ο Χέγγελ  θεωρεί την ποίηση ανώτερο είδος τέχνης και στην απελευθέρωση του πνεύματος, τα μέγιστα, συντελεί.

Οπωσδήποτε, έχουμε τον  Όμηρο Ποιητή να μας το θυμίζει το  κοσμοϊστορικό  Γεγονός της Δημιουργίας της , με τη μαγική του αυδή, κρατών ευθυβόλο τόξο και φέρων κοφτερό σπαθί.

Ποίηση είναι ότι απομένει…μετά τον χαλασμό αυτό, εν τη  εκφωνήσει  του λόγου του.

επίλογος

«Ποίηση Μόνο είναι κείνο που απομένει.
Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι’ευθεια.
Όπως μπορεί να την φαντάστηκαν οι πρωτόπλαστοι.
Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη».

Οδυσσέας Ελύτης, Δυτικά της λύπης

Ποίηση  είναι ότι απομένει…

Έτσι την θέλω την Ποίηση

Ποίηση είναι  ότι ονειρεύεται ο ποιητής

Τα ήσυχα βράδια μιας νύκτας κοσμογονικής.

Ποίηση είναι οι ήχοι της εγκυμονούσας σιωπής.

Ποίηση είναι  μουσική μιας δημιουργικής πνοής.

Έτσι την θέλω την  ΠΟΙΗΣΗ

Όρθια, αγέρωχη, ασυμβίβαστη,  ατρυτώτη  αδάμαστη  ακαταμάχητα ερωτική.

Να σε σηκώνει από των Λωτοφάγων, την νωχελική

Να σε  γεννά  σε συνείδηση  αστεριού, εκρηκτική

Να σε διαμελίζει σε σταγόνες επίγνωσης  και χρυσή βροχή

Να σε ενώνει  σε ουράνια τόξα φωτεινά

Να σε χορεύει σε ταγκό  κυκλικά

Να σε εξυψώνει σε πετάγματα αετών ψηλά

Έτσι, την θέλω την Ποίηση

Δόρυ, βέλος, φτερό  και σαϊτιά

Και,  τους  ποιητές  ερωτευμένους με την Ελεύθερη και Ωραία Λευτεριά

Παντοτινά

Αστραία  ©©